Životinjski rituali: Istraživanja engleskog biologa Iana Redmonda o tugovanju slonova za uginulim članom pokazalu su da su životinje kompleksnije i osećajnije nego što se to prvobitno smatralo.
Njihov život nije samo puko parenja i traganje za hranom. Ovaj naučnik je u afričkoj stepi posmatrao slonove mesecima nakon što jedan član porodice uginuo. Njihov ritual se sastojao iz svakodnevnih posećivanja preminulog i čuvanja straže, a uveče bi šetali oko osam kilometara do prvog izvora hrana i vraćali se u stražu. Kljove preminulog su mesecima nakon smrti nosili sa sobom, dok ih drugi delovi tela ne zanimaju.
S druge strane, američki naučnici su izučavali iste rituale kod primata, proučavajući i posmatrajući pavijane tokom tri godine u hladnim delovima Etiopije, a zatim su ih poredili sa šimpanzama u toploj Keniji. Došli su do zaključka da kod primata stepen tugovanja za članom porodice jednim delom zavisi od lokacije, ali daleko veći udeo imaju individualna osećanja.
Kod pojedinih majmuna postoji neobičan kult mrtvih – uginulo telo svog potomka u stanju sa da nose sa sobom sve dok se poptuno ne raspadne. Oni utehu traže među širom porodicom i prijateljima, a ponašanje je dosta slično ljudskoj depresiji, pa se oporavak vidi tek nakon što pristignu oni koji ih iskreno teše.
Mnogi su na osnovu ovih istraživanja postavljali pitanje da li su to jednostavno životinjski načini da se oproste od voljenog člana ili one nisu svesne da nose beživotno telo, ipak dalje istraživanje je potvrdilo prvu tezu.
Upravo su ova istraživanja jedan od dokaza je koliko su životinje zapravo kompleksne i emotivne i koliko malo u stvari znamo o njima…
